മുറ്റത്തെ പനിനീര്‍ചെടിയില്‍ എനിക്കായ് വിരിഞ്ഞതാണീ പനിനീര്‍പൂവ് ....
അത് എന്നോടു ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ...
എന്തൊക്കെയോ എന്നോടു പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു എന്നെനിക്കു തോന്നി ....
അതു പറിച്ച് മുടിയില്‍ ചൂടിയാലോ എന്നോര്‍തെങ്കിലും ...
എന്‍റെ മുടിയില്‍ ചൂടുന്നതിനെക്കാള്‍ ഭംഗിയുണ്ട് ഇങ്ങനെ കാണാന്‍ എന്ന് തോന്നി ...
പിറ്റേന്ന് നേരം പുലര്‍ന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കണ്ടത് ഒരു മങ്ങിയ ചിരിയായിരുന്നു .
അപ്പോഴും താഴ്ന്ന സ്വരത്തില്‍ എന്നോടെന്തോ പറയുന്നുണ്ടെന്ന് തോന്നി ...
പിന്നീട് വന്ന ഉദയം എനിക്ക് സമ്മാനിച്ചത്‌ ഇതള്‍ കൊഴിഞ്ഞ് നിലം പതിച്ചവയെയാണ് ...
അപ്പോഴാരോ എന്‍റെ മനസ്സില്‍ മന്ത്രിച്ചു .,
ആദ്യദിവസം അത് എന്നോടു പറഞ്ഞത് "എന്നെ പറിക്കരുതെ" എന്നും
പിന്നീട് പറഞ്ഞത് "ഒരു യാത്രാമൊഴിയും " ആയിരുന്നു എന്ന് ...
ഞാന്‍ അത് പറിക്കാതെ അതിന്‍റെ ആദ്യവും അവസാനവും
ആ ചെടിയില്‍ നിന്ന് തന്നെ ആയതിന്‍റെ ചെറിയ ഒരു ആശ്വാസവും തോന്നി ........
അപ്പോഴാണ്‌ ശ്രദ്ധയില്‍ പെട്ടത് എന്‍റെ പനിനീര്‍ചെടിയില്‍ എനിക്കായ് വീണ്ടും
ഒരു പനിനീര്‍ ഇതള്‍ വിരിയാന്‍ തുടങ്ങുന്നു .....
No comments:
Post a Comment